سال 93

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به همه ی دوستای گلمون

دیر اومدیم ولی این دیر اومدنمون موجه بوده،ممنون از تمام دوستایی که پیام گذاشتن و جویای احوال ما شدن و ببخشید که بی خبر گذاشتمتون،تو این مدت فهمیدم که ما چقدر خواننده خاموش داریم...مرسی از تمام خواننده های خاموش و روشن

خانواده سه نفری ما تو این مدت بحران های زیادی رو پشت سرگذاشت و مهم ترینشون جابه جایی ما از تهران به شیراز بود که این خودش خیلی تو روحیه مادر و دختر که ما باشیم تاثیر منفی گذاشت و هنوز هم باهاش دست و پنجه نرم میکنیم،مبینای من خیلی اذیت شد و کلا خلقیاتش تغییر کرده و چند روزی هست که تمام تلاش و انرژی خودم رو گذاشتم تا بتونم احساس امنیت و آرامش رو به دخترم برگردونم ولی خوب دلتنگی برای مامان جون و باباجون و دایی و خاله مهربونش سدی هست در مقابل تلاش های من و بابا امیر

از دیشب هم مبینا سرماخورده

برامون دعا کنید تا بتونیم با انرژی مضاعف برگردیم و دانسته های هرچند کوچیک خودمون و در اختیار تمام مادرها و کوچولوهای عزیزشون بگذاریم

این هم چندتا عکس برای خالی نبودن پستمون

ساعت هفت صبح به سمت فرودگاه برای رفتن پیش بابا امیر

تاریخ قبل از عید

چند هفته ای بود که دستش رسیده بود به دکمه آسانسور و اونقدر خوشحال بود که این جریان و برای همه تعریف میکرد

بابا ولم کنید بخوابم

صبحانه رو ابرا