9 ماهگی فرشته ی مامان

گل زندگیم نه ماهگیت مبارک،قدم گذاشتنت رو به اولین ماه دورقمیت تبریک میگم،عاشقتم دخترم و تو این سال جدید که پیش رو داریم فقط و فقط سلامتیت رو از خدای مهربون می خوام.

فکرکنم این آخرین پست تو سال 90 هست سالی که خدا بهم محبت کرد و من رو مادر کرد و گذاشت تا حس خوب مادر شدن رو احساس کنم،این نه ماه مثل باد برام گذشت.تو تمام عمرم اینقدر مشغول نبودم به طوری که نتونم خودم رو ببینم حتی زمانی که پشت سد کنکور بودم،تمام این مدت شب و روز و کتاب و روزنامه و قهوه و برنامه تلویزیون و کلاس ورزش و خرید و پارک و تفریح و ادامه کلاس موسیقی و زبان و تدریس که عشق سومم تو زندگیم هست... برام معنایی نداشت و چیزی که برام معنا داشت فقط و فقط مبینا بود و آرامش و خنده های دخترم.عاشقانه می پرستمت یگانه ی من،نفس هام به نفس هات گره خورده،خدایا کمکم کن تا لایق این همه محبتت باشم و بتونم با تربیت درست دخترم جبران این همه لطفت رو بکنم.

خدایا تو این راه تنهام نگذار

پی نوشت: فرشته ی مامان دیگه رسما و به سرعت میتونی لبه مبل یا روروئکت رو بگیری و بلندبشی،من هم صبح تا شب کارو بار رو تعطیل کردم و مدام دنبالتم که یه وقت دستت ول نشه از پشت بخوری زمین.کارم هم شده دستمال دستم بگیرم و مدام آثار انگشت های کوچولوت رو از روی میز تلویزیون و خود تلویزیون پاک کنم،موندم تو عید باید چه بکنم.

راستی برات یه هفت سین خوشگل هم درست کردم

دیروزهم تقویم هایی که سفارش داده بودیم با گیفت هاش رو آوردن،فقط یکم کیفیت چاپش پایین بود ولی در کل خوب شده بودن.

امروز هم وقت آتلیه داریم،خداکنه همه چی عالی باشه،شب هم قراره برای اولین بار بعداز بدنیا اومدنت سه تایی شام بریم بیرون، البته ما میخوریم و شماهم باید نگاه کنی و سرلاک خودت رو بخوری.