ما چقدر خوشبختیم

عزیز دل مامان خیلی دوست دارم،دیشب بعدازخوندن یه وبلاگ دلم خواست همون موقع بیام محکم بغلت کنم ولی حیف که خواب بودی.چقدر من خوشبختم که خدایه دختر سالمبهمداده که میتونه راه بره بخنده حرفبزنه خودش رو برای مامان و باباش لوس کنه.

وقتی خودم رو جای مامان امیرحسین میگذارم واقعا کم میارم،مامانی که تو سن 5 ماهگی امیر حسین فهمید که بچه اش فلج مغزی هست و تا آخرعمر همینطوری می مونه،نه می تونه حرف بزنه و دردش رو بگه نه می تونه بخنده نه می تونه راه بره.درکنارش مامان ابوالفضل که هفت سال جلوی بچه اش چیزی نخورده تا یه وقت ابوالفضل هوس نکنه،چون ابوالفضل مثل تو و مثل بچه های دیگه نمیتونه غذا بخوره.

این هم آدرس وبلاگ امیر حسین

http://www.baranbaranbaran.blogfa.com

 دختر قشنگم اینها رو نوشتم بخاطر اینکه هروقت خوندی یادت بیافته که تو چقدر خوشبختی چون می تونی ببینی و بخونی و راه بری و بخوری و زندگی عادی داشته باشی.

اینها رو نوشتم تا خودم همیشه یادم باشه که خدا چقدر در حق من لطف کرده،زمان هایی که خسته میشم از خونه داری و بچه داری یادم بیافته که مامان امیر حسین می دونه تا آخر عمرش هیچ وقت شکوفه اش به ثمر نمیشینه تا خستگیش در بره.

همیشه پیش خودم فکر میکردم که من چه مامان خوبی هستم که اینقدر ازخودم برای دخترم مایه می گذارم کارم رو کنار گذاشتم و شبانه روز پیشش هستم و نیازهاش رو براورده میکنم و کلی تلاش میکنم تا اون رو با دنیای بیرون آشنا کنم و نمی گذارم آب تو دلش تکون بخوره و مثل خیلی های دیگه بچه ام رو نمیسپرم دست این واون تا خودم به کارهام و تفریحم برسم ولی الان میبینم من در مقابل مامان امیرحسین چقدر ضعیفم.درسته عشق مادری به همه چیز غلبه میکنه ولی زجری که این مادر و هزاران مادر دیگه تو این شرایط میکشن خیلی سخته خیلی.

شنبه این هفته 18 ماهت تموم میشه و باید واکسن بزنی،میگن جزء واکسن های سخت هست که ممکنه تب کنی و نتونی درست راه بری.امیدوارم همه چی خوب پیش بره و تب نکنی و زیاد درد نکشی.

متاسفانه بابا نمیتونه همراهمون باشه،همیشه بابا تورو میگرفت بغلش من دل دیدن نداشتم،یه ترسی درونم هست برای روز شنبه.

از طرفی دندون های نیشت خیلی اذیتت میکنن،یکیش هم یه کوچولو زده بیرون،می ترسم با زدن واکسن دردت دوبرابر بشه.